Vanaf 5 april is het eindelijk zo ver, The Super Mario Bros. Movie van Nintendo en Illumination is dan in de bioscopen te zien. Wij konden de film alvast bekijken. Verfilmingen van games blijft altijd een beetje lastig, dus de vraag was dan ook hoe deze zou bevallen. En hoewel ik een enorme hekel heb aan de Minions, heeft Illumination nu een film neer gezet waar ik bijna constant met een grote lach op m’n gezicht in de zaal zat.
Voor het eerst in het Mushroom Kingdom
Mario & Luigi, zijn twee broers die een eigen loodgieterszaakje hebben in New York. Tijdens een poging om Brooklyn te redden van een overstroming, komen de twee broers uit bij een mysterieuze groene pijp. Wanneer ze deze beter bekijken worden ze naar een compleet andere wereld gezogen. Helaas raken de broers elkaar kwijt en komt Luigi in de Darklands terecht, maar Mario in The Mushroom Kingdom. Dit is de eerste keer dat Mario in deze compleet nieuwe wereld terecht komt en kijkt dan ook zijn ogen uit. Wanneer die er achter komt waar zijn broer is, wilt Mario direct op pad om Luigi te redden, maar heeft eerst een training van Princess Peach nodig voor die deze nieuwe wereld echt aan kan. Met behulp van welbekende power-ups zal Mario het moeten opnemen tegen Bowser om zijn broer terug te krijgen.
Niet altijd wat je er van verwacht
Mario games zijn altijd licht in de verhaalaspecten geweest. Af en toe kwamen wat diepere verhaallijnen als extra opties voorbij zoals het prentenboek in Mario Galaxy, dus hoe vertaal je dat goed in een verhaal voor een film. Hoewel Illumination dit erg goed heeft gedaan zitten er ook wat vrijheden in die je normaal niet van de personages uit dit universum verwacht. Zo gaat Bowser zingen en ook flink uitgebreid. Hoewel het zeker wat komisch effect geeft, vond ik het ook wel cringey worden. In welke context dit gebeurd, zul je echter zelf achter moeten komen. Om niet te veel te spoilen, nog één ander voorbeeld waarbij je waarschijnlijk (tenminste als je de games kent) denkt: huh? Is de Luma die in de film zit. Deze normaal blije baby sterren uit onder andere Mario Galaxy zitten ook in de film zoals in trailers al te zien is. Echter, de Luma die je al in trailers ziet, heeft tijdens de film nogal een existentiële crisis. Dit zorgt voor de nodige duistere humor die vooral voor de oudere bezoekers goed te begrijpen is.
Enorm hoge animatiekwaliteit
De film verschijnt in 2D, 3D, 4D en IMAX, helaas hebben wij tijdens onze voorstelling de film in 2D moeten bekijken, maar ook toen viel het al direct op, de kwaliteit van de animatie is van extreem hoge kwaliteit. Van de gezichtsuitdrukkingen tot de details in de wereld, op objecten en kleding. Het is lang geleden dat ik zulke goede animatie in een film heb gezien, granted ik heb niet heel veel animatie films uit 2022 gezien, maar toch. Illumination zit met deze film op hetzelfde niveau of zelfs hoger dan PIXAR.
Muziek is een prachtige combi van normaal en gamemuziek
Nu we de beelden hebben besproken is het tijd voor de muziek. Wat voor muziek gebruik je nu bij een Mario-film? Anderhalf uur muziek uit de games is niet per se de beste optie. En gelukkig is dit ook niet gedaan. Ja, het is even wennen om pop muziek gecombineerd te zien met het Mario-universum, maar het werkt best goed. De kracht ligt echter in de combinatie. Naast pop muziek is ook Koji Kondo bezig geweest met de film. De legendarische componist heeft bekende Mario nummers aangepast en beter laten passen bij de film en wat er op het doek voorbij komt. Dit is dan ook gecombineerd met geluidseffecten uit de games zoals wanneer Mario op een Koopa springt. Dit samen zorgt voor een geweldige soundtrack, ik hoop dan ook op een officiële uitgave van de soundstrack.
Stemmen zijn even wennen, maar niet verkeerd
Het grootste punt waar ik bang voor was, waren de stemmen van de personages. Peach, Mario & Luigi hebben natuurlijk wel wat zinnen gehad in de games, maar in deze film komt er wat meer tekst aan te pas en dus zijn er andere stemmen gebruikt dan de games. Waaronder Chris Pratt als Mario. Hoewel dat even wennen is, zijn de stemmen best goed gedaan. Vooral Jack Black als Bowser, Ana Taylor-Joy als Peach en Keegan-Michael Key als Toad waren erg goed gedaan. Hoe dit anders is in de Nederlandse versie kunnen wij niet zeggen aangezien we alleen de originele Engelse versie hebben gekeken.
Eén grote easter egg voor Nintendo-fans
Wat de film voor fans nog net wat beter maakt, is de enorme lading aan referenties naar andere franchises en de geschiedenis van Nintendo. Zo komen er elementen van onder andere Punch-Out voorbij, maar ook de beruchte DK Rap komt voorbij in de film. De ene referentie is subtieler dan de ander en als je ze allemaal wilt zien, zul je waarschijnlijk meerdere malen de film moeten zien. Zo hadden anderen uit de zaal referenties gezien die mij niet op waren gevallen en andersom. Ik vind het alleen wel jammer dat er relatief weinig power-ups worden gebruikt in de film. Zeker met zo’n rijke geschiedenis aan mogelijkheden denk ik dat er meer uitgehaald had kunnen worden, maar misschien bewaren ze dat voor een vervolg. Eén ode aan de geschiedenis kun je trouwens vinden in de credits zelf. Als je een fan bent, zul je direct weten wat ik hiermee bedoel.
