World of Warcraft is natuurlijk al jaren een begrip binnen de MMORPG-wereld. Naast de standaard-versie is in 2019 een alternatieve versie verschenen, World of Warcraft Classic. Waar je als speler in de klassieke wereld van het spel kan ronddwalen zoals de eerste release er uit zag. Nu is daar sinds kort een klassieke uitbreiding op verschenen. Wrath of the Lich King verscheen oorspronkelijk in 2008 voor het hoofdspel en nu dus voor Classic. Als complete beginner in de wereld van World of Warcraft heb ik deze uitbreiding geprobeerd
Je hoeft niet eerst honderden uren kwijt te zijn
Wanneer ik hoor over een uitbreiding van een MMORPG. Zal ik ze niet snel aanvragen voor een review. Doordat er zo ongelooflijk veel games verschijnen heb ik geen tijd om alle MMORPGS veel te spelen, laat staan alles uit te spelen. Je hebt vaak honderden uren nodig om te levelen, quests te doen en meer. Daarom was ik erg blij toen deze uitbreiding mij werd aangeboden dat je niet eerst zoveel uur kwijt bent aan het hoofdspel. Je kan namelijk direct in de content van de uitbreiding duiken. Dit maakt de drempel om de verhaallijn te volgen een stuk lager en je hebt met alleen de content uit de uitbreiding ook al wel genoeg uren die je kunt vullen.
Het verhaal van de Death Knights is geweldig
De uitbreiding draait allemaal om de (ondertussen) enorm bekende Death Knights. Herrezen helden die naar de pijpen van de Lich King moeten dansen. Hersenloze zombies die geen eigen wil hebben. Echter naarmate je verder speelt, ontwikkel je een bewustzijn en zul je uiteindelijk het moeten opnemen tegen je vorige heerser.
Deze verhaallijn wordt op een enorm goede manier verteld en geeft je steeds de wens om verder te gaan en te kijken hoe het verhaal verder loopt. Zeker als nieuwe speler die het verhaal nog niet kent, is het een geweldige ervaring. De klasse is bovendien één van de hoogtepunten van de originele uitbreiding en ook nu zijn de Death Knights geweldig om mee te spelen. Hun vaardigheden zijn meedogenloos en het voelt heerlijk om zonder morele waarden alles en iedereen neer te halen. Zeker aangezien de Lich King eigenlijk tegen iedereen is.
Top-notch worldbuilding
Als de ontwikkelaars van Blizzard iets kunnen is het wel een wereld opbouwen. Van The Ebon Hold’s afschrikwekkende uiterlijk tot het kleurloze Borean Tundra. Natuurlijk kan ik hier Icecrown niet laten ontbreken. Dit kasteel is een manifestatie van angstaanjagend kasteel wat eer aandoet aan de hele reputatie van de Lich King. Het geeft een bijzondere sfeer aan het spel die je eigenlijk ondanks het “negatieve” sfeertje constant blijft terugtrekken om verder te spelen
Ik mis de nostalgiefactor
Hoewel ik me enorm heb vermaakt met deze uitbreiding denk ik toch dat een deel van het plezier gemist wordt doordat de uitbreiding ook deels berust op nostalgie. Van de nostalgie voor de introductie tot de klasse tot de gebieden. Het terugzien van deze locaties en het herbeleven van de verhaallijn is iets wat net een beetje extra geeft. Nogmaals ook voor nieuwe spelers is het een uitstekende uitbreiding, maar wanneer je het al kent, zal die alleen maar beter zijn. Zeker door de lange tijd sinds de release. Je zult namelijk daardoor vast nog delen herkennen, maar de kans dat je alles nog weet is klein.
