Wat als één enkele boom ervoor zorgt dat het hele universum van eten wordt voorzien? Dat is het geval in The Last Clockwinder, één boom met één verzorger, alleen de huidige is er klaar mee en wilt niemand ermee opzadelen. Dus gaat op zoek naar een manier om het proces te automatiseren. Het antwoord? Clones, die jouw exacte bewegingen namaken.
Zonder ook maar een geschreven of gesproken woord leer je hoe de gameplay werkt. Dit is zo uit te leggen aangezien de besturing erg makkelijk is. Met een enkele knop start er een opname die al jouw armbewegingen opslaat en die naar een machinekloon stuurt. Deze verschijnt vervolgens op jouw plek om alles over te nemen. Wanneer je niet tevreden bent kun je deze met een enkele andere knop weer verwijderen. Op deze manier moet je meer dan 20 puzzelkamers doorspelen. Elk met het doel zo veel mogelijk oogst te behalen.
Puzzels worden steeds diverser
De puzzels in The Last Clockwinder bestaan vooral uit het oogsten van verschillende planten en de vruchten ervan moeten afgevoerd worden. Met ieder level wel een andere omgeving met andere obstakels moet je het slim aanpakken. Zo krijg je op een gegeven ogenblik een vrucht die explodeert als die te lang in je handen zit. Dus zul je gebruik moeten maken van gooien en vangen. Gooi de vrucht om of over een kast heen om het in het afgiftedepot te stoppen. Als je heel goed kunt mikken, kun je ook vanaf een afstand een vrucht er in gooien.
Het mooie is dat het oogsten van de planten gewoon doorgaat op de achtergrond. Hoewel je in een andere kamer bent met een andere puzzel, zal de productie gewoon doorlopen. Als de productie hard genoeg gaat, zul je nooit een tekort hebben aan producten.
Deze producten kun je gebruiken om nieuwe kamers vrij te spellen en hiermee dus ook nieuwe puzzels. Dit wisselen tussen kamers, gaat enorm soepel zonder laadschermen, waardoor je ook niet steeds uit het spel gehaald word.
Goed verhaal, maar de vertelling is matig
Naast alle puzzels heeft de game ook een goede verhaallijn. Maar helaas wordt die niet helemaal lekker verteld. Alle verhaal elementen komen van stemopnames en een radio waar het vooral klinkt alsof er een hele wereld is waar jij niets van meekrijgt. Iedere opname vertelt een deel over de wereld, maar het duurt net te lang om er naar te blijven luisteren. Er gebeurt namelijk niets terwijl je luistert en dan ga je alvast verder met de puzzel, maar vervolgens let je niet meer op wat er wordt verteld.
Aan een kant dus leuk dat je je kunt focussen op het puzzelen, maar het is jammer dat voor veel het verhaal waarschijnlijk volledig langs hun heen gaat.
