In 2016 bracht Ubisoft Steep uit, een waar wintersportwalhalla wat goed de leegte van het ontbreken van SSX moest opvullen. Waar dat echt de focus legde op de besneeuwde bergen vond Ubisoft dat niet meer voldoende. Vorig jaar werd dan ook Riders Republic aangekondigd en na een aantal keren uitstel kunnen we nu ermee aan de slag. In hoeverre werken de nieuwe sporten en het uitgebreidere concept?
Verenigde parken van Amerika
Riders Republic heeft een enorme open wereld wat in feite één grote samenvoeging is van verschillende Amerikaanse National Parks. Zo heb je Mammoth Mountain, Sequoia Park en vijf andere parken die samen één groot park voor extreme sporten maken.
Deze gigantische (online) open wereld barst van de activiteiten die je kunt doen om je carrière te vorderen, maar je kunt ook eindeloos ronddwalen en gewoon genieten van de gebieden. Zelf merkte ik dat hoewel de uitdagingen voor je carrière nogal intens zijn het rondrijden erg relaxend is. Of als je liever een rondje vliegt in een wingsuit is dat ook zeker mogelijk.
Deze grote wereld heeft zowel een voordeel als een nadeel eraan. Aan de ene kant is de wereld er enorm divers door en kun je lekker op onderzoek uitgaan, aan de andere kant is de verhaallijn er niet voor gemaakt. Als je de verhaallijn volgt moet je namelijk of heel veel terrein afleggen of constant fast travelen.
The invitational
Je begint Riders namelijk als een beginneling die door een extreme sports legende onder zijn hoede wordt genomen. Je wordt door hem begeleid door deze man tijdens je eerste stappen in de doldwaze wereld van extreme sports. Hij legt je de basis besturing uit en introduceert je aan challenges.
Deze challenges is waar het om draait in het spel. Elke challenge geeft je namelijk één of meerdere sterren (dit hangt af van jouw resultaat). Verdien genoeg sterren en je mag meedoen aan een groot evenement. Wanneer je genoeg van deze evenementen hebt behaald kun je meedoen aan de prestigieuze Invitational.
Het vervelende is dus dat de challenges vaak nogal wat uit elkaar liggen en hoewel je in principe jezelf van challenge naar challenge kunt verplaatsen gaat het vele malen sneller om jezelf gewoon naar het gebied van de challenge te transporteren. Hierdoor zul je dus bijna constant fast travelen en dat doet best wel afbreuk aan de mooie wereld die er is neergezet.
De challenges zelf variëren voldoende (zolang je alle onderdelen maar leuk vindt) Van races tot speciale trickevenementen of hindernisbanen. De challenges zijn opgedeeld in verschillende sporten en geven naast de sterren ook nog vaardigheidspunten voor de sport die je beoefent met de challenge.
Mixing it up
Mass Races zijn een ander onderdeel van Riders. Dit zijn tijdelijke evenementen en is één groot online spektakel. Samen met 63 anderen (19 als je op de vorige generatie speelt) moet je meerdere rondes doen om te bepalen wie de absolute beste speler is.
Elke ronde bevat andere disciplines. Zo kan de eerste bestaan uit skiën en mountainbiken terwijl de volgende gebruik maakt van mountainbiken, rocketsuit en snowboarden. Deze races zijn een grote chaos om aan mee te doen. Je kunt andere spelers in de weg zitten, je kunt risico’s nemen en als je één race slecht doet zijn er altijd twee anderen om het goed te maken.
Naast de leuke diversiteit en adrenaline boost die je van deze races krijgt, is het enorm goed gedaan hoe de transities zijn tussen disciplines in een ronde. Wanneer je door een checkpoint gaat kun je namelijk zomaar een andere sport moeten gaan beoefenen. Je zult naadloos overgaan in de volgende sport en dat maakt de flow van de races enorm bevredigend.
Gek design
Weinig games zijn perfect of weten door andere elementen hun inperfecties te overstijgen. Riders Republic heeft dan ook wat negatieve aspecten. Zoals eerder genoemd is het gamedesign jammer genoeg gefocused op van hot naar her gaan voor challenges terwijl er een prachtige wereld is om te verkennen. Iets wat zeker meer in de kerngameplay opgenomen had mogen worden.
Daarnaast heeft Riders Republic meerdere manieren om het spel te spelen. Hier bedoel ik dan niet mee dat er meerdere apparaten zijn om het te spelen, maar slaat het op de besturing. Je kunt namelijk verschillende keuzes maken in hoe je trucs uitvoert. Zo kun je automatisch goed landen of zorgen dat je zelf goed draait voor een fatsoenlijke landing. Gebruik je knoppen voor trucs of liever de joystick. Er zijn flink wat keuzes, maar geen enkele is echt perfect. Het autolanding systeem is een stuk makkelijker, maar zorgt dat je een stuk minder punten krijgt. Het gebruik van de joystick beperkt de camera en het gebruik van knoppen zit elkaar door dubbel gebruik van een trigger weer in de weg. Er is mee te leven, maar een wat betere oplossing voor zulke elementen was toch wel fijn geweest.
