Toen God of War in 2018 uitkwam, was ik niet overtuigd, de verhaallijn en muziek vond ik geweldig, maar de gameplay kon ik maar niet inkomen. Toen die dit jaar op PC verscheen, probeerde ik het opnieuw en heb ik het in één ruk kunnen uitspelen. Vanaf dat moment was ik dan ook benieuwd naar Ragnarok. Santa Monica heeft enorm hoge verwachtingen opgeroepen met het vorige deel en zoals de titel al laat zien overtreffen ze ze allemaal. Waarom dat lees je dan ook in deze review. Afgezien van wat details over het begin is de review praktisch spoilervrij.
Het verhaal is van het begin tot het einde een rollercoaster
Net als in 2018 begint het spel met Kratos en Atreus die aan het jagen zijn. Er is echter al meteen een flink verschil. Zo is Atreus flink gegroeid. Niet alleen qua lengte, maar ook qua persoonlijkheid en vaardigheden. Je merkt meteen dus dat er in het spel ook echt drie jaar verstreken zijn. Hoewel het wat rustig begint, gaat het al snel in een stroomversnelling. Onderweg naar huis valt Freya je aan en eenmaal thuis krijg je weer hoog bezoek. Waarna je intrekt bij Sindri & Brok.
De game heet natuurlijk Ragnarok en het hele verhaal draait dan ook om de aankomende oorlog. Hoewel Kratos dit totaal niet wil, heeft hij wel alles op alles gezet om zichzelf en Atreus voor te bereiden op wat komen gaat. En dat zie je overal aan. Je merkt het vooral aan de groei die Atreus die ik dus net al noemde.
Als je het vorige deel hebt gespeeld, dan weet je vast nog wel dat Atreus erg jong was. Hij had bij veel dingen hulp nodig en twijfelde bij veel wat die moest doen. Nu is die echter een stukje ouder en een stuk volwassener. Hij beweegt zelf vrijer in de wereld, is effectiever bij gevechten en gaat zelfs alleen op pad. Zoals al vroeg in het spel blijkt wanneer blijkt dat die met Sindri op pad is gegaan om meer over zijn lot te weten te komen. Hierdoor is hij achter verborgen profeties gekomen die eigenlijk de hele trip op gang brengt.
Spelen als Atreus is een leuke afwisseling
Wat vorig spel niet mogelijk was, is echt spelen als Atreus. Op sommige momenten trekt Atreus er dus zelf op uit en dan kun je je hem volledig besturen. Hij heeft zijn eigen skill tree die je kunt upgraden net als in het vorige spel alleen nu zul je deze zelf ook kunnen gebruiken. Ook bij deze speelsessies krijg je meestal een computer gestuurd personage om je te ondersteunen, maar meestal waren die niet heel erg nuttig.
Het verbaasde me eigenlijk hoe uitgebreid Atreus was als personage om mee te spelen. Het waren relatief korte stukken waar je echt als hem speelde, maar het had er wat mij betreft langer mogen duren. Hij is snel, behendig en de combinatie van zijn pijl-en-boog met melee is geweldig om mee te spelen. Ook zijn rage is uniek vergeleken met Kratos en zal ik omwille van spoilers niet verder behandelen. Maar hij speelt heel anders dan Kratos en dat is juist fijn. Je leert de verschillen snel en de schakeling is dan ook niet lastig om mee om te gaan.
De 9 realms zijn stuk voor stuk prachtig
Je zult nu ook in dit spel echt alle 9 realms kunnen bezoeken en stuk voor stuk zien ze er geweldig uit. Zeker op de PS5 zijn de details geweldig om te zien. Van de textures van de grotten in Alfheim tot de gekleurde bloemen in Vanaheim. Ieder punt van de wereld is tot in de puntjes uitgewerkt en hoewel het weinig echt open gebieden heeft voelen ze bovendien een stuk vrijer dan hoe het in het vorige spel ging. Zeker wanneer je later terug komt naar gebieden nadat je meer vaardigheden hebt gekregen. Ook de gebieden die je al kent zien er als nieuw uit. Deels komt dit door Fimbulwinter die plaats vindt, deels juist door de gebeurtenissen van het vorige spel. Zoals de temple in Alfheim die je hebt bevrijd uit handen van de Dark Elves.
Naast dat ze er prachtig uitzien voelen ze daarnaast veel levendiger aan. Je krijgt nog steeds niet al te veel inwoners te zien, maar het voelt wel meer alsof de realms levend zijn. Zoals het dwergendorp in Svartalfheim. Hier mijden de dwergen je alsof je een gevaar bent. Of juist de mogelijkheid om de achtergrond te ontdekken van de light en dark elves. Hierdoor worden de elves in een ander daglicht gesteld en worden ze meer dan gewoon wat vijanden op je pad zoals de Draugr.
Nu ik de Draugr noem, wil ik het hebben over de diversiteit van de vijanden. Ja sommige vijanden kom je nog steeds overal tegen, maar over het algemeen is er een grotere diversiteit aan vijanden die je tegenkomt. Dit maakt de gevechten net ook weer wat leuker en afwisselender aangezien er meer diepgang is. Natuurlijk kun je ook door blijven slaan als een gek, maar meer spelen met je combinaties maakt het een geweldige ervaring.
De puzzels in de wereld zijn ook vernieuwd, dit komt omdat je nieuwe vaardigheden krijgt. Zo begin je weer met alleen normale pijlen voor Atreus, maar krijg je later in het spel twee nieuwe typen pijlen die helpen met puzzels oplossen. Zo kun je met Sonic Arrows bepaalde voorwerpen laten imploderen of kun je Sigil Arrows gebruiken voor een kettingreactie. Het zal je niet altijd in één keer lukken, maar het maakt het krijgen van bijvoorbeeld van alle Runes voor een Nornir Chest net wat diverser en lastiger.
Muziek is van absolute topkwaliteit
Normaal behandel ik muziek als een klein onderdeel van een review. Want hoewel muziek zeker een belangrijk onderdeel is van een game, is het vaak redelijk kort te behandelen. Het audio team heeft uitstekend werk geleverd met oog voor het kleinste detail. Elk stukje geluid of het nu muziek is of stemmen voelt gek of slecht aan. Voor de muziek heeft ieder nummer diepere lagen die goed bij de situatie passen. Zo zijn bijvoorbeeld niet alle gevechten gemaakt met adrenaline opwekkende muziek, maar zijn sommige gevechten juist met een sombere rustige toon op de achtergrond om de sfeer van dat gevecht te benadrukken.
De stemacteurs verhogen de ervaring ook enorm. Iedere acteur heeft een rol uitermate goed uitgevoerd. Ze voelen als echte personages hoe klein hun rol ook is. Zelfs als iemand maar twee regels heeft, is er geen moeite gespaard om het goed te laten aanvoelen.
Toegankelijkheid is goed geregeld
Toegankelijkheid is de laatste jaren steeds belangrijker geworden in games. Ook in God of War Ragnarok is dat te merken. Natuurlijk zijn er meerdere moeilijkheidsgraden die je kunt spelen, maar ook op andere manieren wordt het spel speelbaarder gemaakt voor een grotere groep gamers. Zo kun je elementen in je scherm vergroten. Dit zijn dingen zoals indicaties welke knoppen je moet gebruiken. Ook kun je quick time events waar je snel een knop moet indrukken aanpassen naar een knop ingedrukt houden en meer.
Iets wat nog niet heel vaak voorkomt, maar hier wel ook bij zit is dat je kleuren kunt aanpassen van spelelementen. Dit om ze beter op te laten vallen. Zoals objecten waar je meer kunt interacten kun je oranje maken van kleur. Je vijanden kun je dan weer paars maken. Dit hogere contrast is dus fijn voor slechtzienden. Ook voor kleurenblinden is dit fijn. Een extra optie naast het al aanpassen van alle kleuren met opties voor kleurenblinden.
Kan ik het spelen zonder het vorige spel te hebben gespeeld?
Kort gezegd, ja dat kan. Sommige verwijzingen zijn misschien wat lastiger te snappen of grappen die over vorige gebeurtenissen gaan zul je niet door hebben. Gelukkig kun je wel een korte samenvatting van de gebeurtenissen zien. Dit dankzij een recap in het hoofdmenu wat je geheugen kan opfrissen of je juist wat kernmomenten kan leren. Het is fijn dat het er in zit, maar ik zou toch wel eigenlijk aanraden om God of War voor de PS4 aan te schaffen. De PlayStation Hits versie is namelijk nog maar €12,49 op plekken en je bent met zo’n 20 uur door je verhaallijn heen. De Pc-versie kan natuurlijk ook, maar die is nog wat duurder.
