Toen Xbox en Bethesda Indiana Jones and the Great Circle aankondigden was er niet al te veel hype voor het spel en ook de eerste gameplay beelden wisten nog niet heel erg te overtuigen. Toch moet ik zeggen dat vanaf de eerste minuten gameplay het spel weet te overtuigen. Je krijgt meteen het gevoel dat je midden in een Indiana Jones-film zit.
Een gestolen artefact zet je reis in gang
Na een opening waarin een stukje Raiders of the Lost Ark wordt nagespeeld, kom je terecht in 1937 in de tijd tussen die fulm en The Last Crusade. In deze tijd is er veel gaande in de wereld. Niet alleen is de Eerste Wereldoorlog voorbij, dit waren de jaren dat fascisten in de wereld steeds meer macht kregen. Een bijzondere tijd dus. Je avontuur begint echter met een inbraak in het museum waar Indy werkt. Hier wordt een klein artefact gestolen, maar de dief laat een hint achter. Een ketting met een symbool van het Vaticaan. Je eerste stop om een mysterie op te lossen die al snel steeds groter wordt.
En dit mysterie wordt bovendien steeds gevaarlijker voor Indy, aangezien hij het pad kruist met Emmerich Voss, een archeoloog die werkt voor de Nazi’s in Duitsland. Echter, al voor zijn alliantie met de Duitsers was de archeoloog al eerder een rivaal van Indy. Hij is één van de meest interessante vijanden die ik in lange tijd in zowel films als games heb gezien en een grote reden dat je steeds maar verder wilt spelen.
Het verhaal me constant wist te verrassen. Elke cutscene voelde aan alsof je midden in een film zat. De twists waren onverwacht, en de spanningsboog bleef sterk, zonder momenten van verveling.
Prachtige gebieden, goede personages en gevarieerde gameplay
Indiana Jones mag dan wel erg lineair zijn, maar het brengt je langs een flinke lading aan prachtige locaties. Van een regenwoud waar je een bekende filmscène naspeelt tot de woestijn van Egypte en zelfs het Vaticaan komt aan bod. Je gaat als het ware in een cirkel om de aarde heen om je grote mysterie op te lossen. En dat mysterie is een meeslepend verhaal waardoor je als speler in gezogen wordt. Je zult constant meer willen weten.
Net als in de films zul je hiervoor in deze game ieder hoekje van de gebieden verkennen, verschillende puzzels moeten oplossen en natuurlijk het opnemen tegen vijanden waaronder fascisten die Mussolini aanhangen. De personages die je ontmoet zijn allemaal erg sterk opgezet en voelen niet als opvulling, maar als essentiële elementen van de wereld.
Naast het hoofdverhaal zijn er ook kleine mysteries waardoor je wordt uitgenodigd om écht goed te kijken en bepaalde plekken opnieuw te bezoeken. Het laat je echt het idee krijgen dat je de Indiana Jones uit de films bent.
MachineGames heeft een geschiedenis in first-person shooters met de Wolfenstein games, dus het was even afwachten of ze een wat meer variatie in de gameplay goed konden neerzetten. Het blijkt dus dat ze dat erg goed kunnen en heel eerlijk doet deze game zeker niet onder voor hun beste werken. Al had de map functie wel wat beter gekund nog.
Rijke en diverse personages
Indiana Jones wordt briljant neergezet door stemacteur Troy Baker, die perfect het cynisme, de humor en het hart van het personage vangt, zelfs Harrison Ford heeft zijn bewondering hiervoor uitgesproken. Bovendien introduceert het spel nieuwe bondgenoten en personages die niet uit films komen, zoals Gina Lombardi, een journaliste met een vastberaden zoektocht naar haar zus. Ook de eerder genoemde Emmerich Voss is er hier één van.
Gina is echter niet de enige interessante bondgenoot. Er zijn andere personages, zoals Father Antonio, een priester die je helpt om het Vaticaan in te sluipen en niet zo vroom is als het lijkt in eerste instantie. Maar ook Pailin en Nawal zijn goede toevoegingen aan het verhaal en de world building.
Eenvoudigde, maar goed werkende gameplay
Hoewel het gevechtssysteem in eerste instantie simpel lijkt, wordt het na verloop van tijd steeds leuker. Het gebruik van omgevingsobjecten als wapens voegt een creatieve laag toe aan de gameplay, terwijl stealth en puzzels centraal staan in de ervaring. De mogelijkheid om je zweep te gebruiken om vijanden te ontwapenen is ook een leuke toevoeging. Enige verbetering die ik hier graag had gezien is een indicatie hoe veel je een voorwerp nog kunt gebruiken. Daarnaast geven verschillende vaardigheden die je kunt krijgen ook zeker een goede toevoeging aan de gameplay.
De puzzels die in het spel zitten hebben goede hersenkrakers ertussen zitten. De hints die het spel geeft zijn niet overdreven en ook zeker niet op de voorgrond zoals bij bijvoorbeeld Horizon Forbidden West het geval was. Games waarin je echt moet nadenken voor puzzels zijn er niet heel vaak meer en ik ben blij dat deze game hier dus wel wat moeite voor heeft gedaan.
Prestaties en technische problemen
Hoewel The Great Circle de essentie van de franchise prachtig weet te vangen, wordt het gehinderd door technische problemen. Op de PC heeft het bovendien een flink sterke grafische kaart nodig om op fatsoenlijk niveau te draaien. Nu is er een gezegde dat bij Bethesda spellen bugs niet bestaan, maar het features zijn. Nu is deze game één van de minder buggy games van Bethesda, maar ik merkte toch regelmatig wat kleine dingen die het speelplezier wat tegengingen. Gelukkig echter niet te veel.
