Tango Gameworks is terug met een nieuwe horrorachtige game. Na The Evil Within nemen ze echter wel een stapje terug betreffende de horroraspecten, maar Ghostwire: Tokyo is daardoor niet minder goed. Het is een bijzondere ervaring waarin je een verlaten Shibuya verkent terwijl je nieuwe krachten leert beheersen. Het is echter geen perfecte ervaring en waarom lees je hier.
Is daar iemand?
Je wordt wanneer je het spel opstart meteen vol in het verhaal gegooid. Een mysterieuze spirit, KK, zoekt een overleden host en kiest het hoofdpersonage Akito. Akito leek op het eerste oogpunt overleden na een heftig auto-ongeluk, maar blijkt na de overname nog levend te zijn. Deze is het niet eens met de extra ziel in zijn lichaam, maar wanneer iedereen in Shibuya verdwijnt door een mysterieuze mist en KK en zijn eigen doelen blijken te overlappen gaan ze samenwerken om de stad en alle inwoners te redden.
Prachtige Shibuya, mindere personages
Als iemand die al jaren gamet, is Japan toch nog steeds wel een droom voor mij om naar toe te gaan. De cultuur is enorm rijk aan mythes en plekken als Shibuya zijn beroemd over de hele wereld. Een game die dus die plek combineert met mythes en spirutuele aspecten van het land klinkt dus enorm boeiend. Het is daarom ook enorm fijn dat het Tango Gameworks zo goed gelukt is om een geweldige wereld neer te zetten.
Zoals ik al zei, is Shibuya volledig verlaten betreffende mensen. Zelfs de beroemde Shibuya-kruising is dus volledig uitgestorven. De hele wereld heeft een mist die stukje bij beetje wordt weggedreven om meer van het gebied te verkennen. Hoewel de mist zorgt voor een lineaire gameplay voegt het enorm toe aan de sfeer. De verlaten stad is namelijk letterlijk een spookstad geworden. Voorwerpen zweven in de lucht en glitchen als een malle (opzettelijk), lichten flikkeren en regelmatig zul je dingen zien die er niet echt zijn. Bovendien vind je overal kleding op de grond, kleding van mensen die vlak voor het begin van het spel nog aan het werk waren of aan het winkelen of wat dan ook. Het voegt toe aan het thrillergevoel van dat je ieder moment gegrepen kunt worden.
De wereld is dus prachtig vormgegeven, daarom is het zo jammer dat de personages niet echt je betrekken en groeien. KK is eigenlijk de enige die wat diepgang krijgt naarmate je het spel vordert. Akito blijft erg dicht bij een persoon die zijn doel wilt bereiken en ook de vijanden zijn niet erg je van het. Het is niet saai, maar juist met zo’n mooie wereld die barst van de diepgang is het beter uitwerken van de personages waar je constant mee bezig bent.
Gebruik de elementen
Wanneer het spel begint heb je toegang tot één soort aanval (naast melee), en dat is ballen groene lucht schieten. Al snel krijg je toegang tot verschillende andere mogelijkheden. Zo krijg je extra elementen als vuur en water en een boog. Ieder met zijn eigen mogelijkheden, krachten en zwaktes. Vuur heeft bijvoorbeeld een lage hoeveelheid ammo die ook redelijk zeldzaam is, maar doet enorm veel schade. Lucht is dan weer snel met aanvallen en doet wat minder schade per geraakte bal. Dit in combinatie met de unieke animaties en de toevoeging van DualSense Adaptive Triggers-functionaliteit maakt iedere aanval anders qua ervaring en dat is niet iets wat veel studios lukt.
De verschillende soort aanvallen zijn ook beter geschikt voor de verschillende vijanden. De visitors die je op iedere hoek van de straat wel tegenkomt zijn qua bewegingen en aanvallen redelijk verschillend waardoor je met vuur bijvoorbeeld geen kans maakt omdat die te traag gaat.
Naarmate je verder komt, kun je je vaardigheden ook upgraden door skillpoints die je verzamelt waardoor het opladen voor een sterkere aanval korter duurt, meer effect heeft of juist nieuwe acties zoals het snel afmaken van vijanden die op de grond liggen. Je speelt vrij snel elementen vrij waardoor er genoeg flow in het spel zit om het niet als een grind te laten voelen.
Exploratie wordt beloond
Hoewel Ghostwire: Tokyo dus maar één stad beslaat, is de wereld flink uitgebreid. Er is enorm veel te doen. Van het redden van zielen tot Yokai helpen om hun krachten te krijgen en verschillende zijmissies. De stad voelt bovendien echt aan, doordat het niet overal ruimte maakt om maar doorheen te sprinten en je echt soms ronddwaalt alsof je echt in een grote stad rondloopt. Dit wordt ook weer ondersteunt door de Haptic Feedback van de DualSense die zorgt dat je je meer verbonden voelt met de omgeving door de specifieke trillingen, maar ook het geluid wat uit de speakers komt helpt hierbij. Ook kun je op gebouwen terecht komen en genieten van het uitzicht of om snel te verplaatsen zonder rekening te houden met obstakels.
