Van sommige ontwikkelaars ben ik gewoon een fan. Hun games staan eigenlijk symbool voor kwaliteit en veel speelplezier. Denk hierbij aan Insomniac, Nintendo, maar ook Platinum Games. Spellen als NieR:Automata en Bayonetta zijn geweldig en uniek in hun soort. Met Babylon’s Fall echter laat Platinum Games de bal ontzettend hard vallen. Nog een faal voor Square Enix hun games as a service.
Om te beginnen met wat Babylon’s Fall nu precies is. Babylon’s Fall is een €60,- spel wat naar mate van tijd moet verder groeien met nieuwe missies, verhalen en andere spelelementen. Een game as a service dus. Net als Anthem, Marvel’s Avengers en veel Battle Royale-spellen. Hij zit dan ook gevuld met microtransacties (echt devs maak je game goedkoper/gratis en gooi het hiermee vol of rot op met je mtx).
In Babylon’s Fall speel je met tot drie andere spelers samen. Ieder van jullie is een Sentinel geworden aan het begin van het spel. In het verhaal zijn Sentinels vroegere gevangenen die een Gideon Coffin (een soort parasiet) met zich verbonden krijgen. Deze apparaten geven je wanneer je de connectie overleeft unieke krachten die je zult nodig hebben om de Tower of Babylon te bevrijden.
Platinum Games’s combat
Als je ooit een spel van Platinum Games hebt gespeeld weet je exact wat ik hiermee bedoel. De developer staat bekend om hun soepele gevechtsmechanics. Hier zie je dat deels terug, maar deels merk je ook dat het spel totaal geen rekening houdt met lege parties. Zo krijg je namelijk alleen, net zoveel en net zo sterke tegenstanders als met twee, drie of vier man. Dit zorgt ervoor dat wanneer je alleen speelt wanneer er bijvoorbeeld geen mensen online zijn of wat dan ook je het een stuk lastiger gaat krijgen.
Zo zijn eindbazen praktisch niet te halen in je eentje omdat je dan zo weinig schade toebrengt dat het ook niet leuk meer is. Bovendien kun je regelmatig volledig overrompeld worden door vijanden en hun aanvallen waardoor de hele flow uit gevechten verdwijnt.
Hier helpen de adaptive triggers bij de PS5 dan ook niet aan mee. Die maken twee van de vier wapens flink zwaar om te gebruiken. Er zit een flinke tegenwerkende kracht achter terwijl de logica het niet ondersteunt. Zo is een magische aanval even zwaar als een slag van een hamer. Na twee quests (die maximaal een half uur duren samen) heb je gewoon kramp in je vingers.
UI-design, wat is dat?
De user interface (UI) is ook erg jammer. Je hebt een hubwereld waarin je een beetje kunt rondlopen, maar het design is hier erg slecht. Als iemand de hub inkomt of verlaat krijg je een melding in je scherm, iconen voor belangrijke locaties verschijnen pas laat in beeld en dan nog hebben sommige locaties geen functie. Zelfs na vier missies kun je bijvoorbeeld nog niets bij de smit. Bovendien zijn veel dan de menu’s een mess om doorheen te gaan en duidelijk het verschil aan geven tussen verschillende opties zijn ze vergeten.
Battle Pass moeheid
Net als vele live games heeft ook Babylon’s Fall een Battle Pass. Met zowel een gratis als een premium track. Voor de eerste Battle Pass is ook de premium track gratis, maar ook daar zijn de beloningen redelijk teleurstellend van. Zeker bij games die al 60 euro kosten voelt het enorm verkeerd om elke paar maanden weer geld te moeten uitgeven voor wat in-game cosmetische meuk. Zeker als de rest van het spel ook niet van geweldige kwaliteit is.
De artstyle past niet bij de grafische kwaliteit
De artstyle van Babylon’s Fall is op zijn zachtst gezegd uniek te noemen. Het is zo gemaakt dat het een beetje het gevoel van een schilderij moet afgeven. Echter de graphics zijn daardoor ook erg vaag en het geeft je het gevoeld dat je een PS2-game speelt op je PS5. Bovendien zorgt de stijl door het gebrek aan scherpte al snel voor onduidelijke gevechten. Ook in cutscènes lijkt het vaak alsof je een 480p resolutie hebt, ik heb meerdere keren gekeken of ik wel echt de PS5-versie had gedownload. Het is extra jammer, want de wereld is verder echt prachtig vormgegeven en heeft op zich een unieke sfeer die wat weg heeft van de sfeeropbouw van andere Platinum-spellen.
