Octopath Traveler is een relatief nieuwe IP van Square Enix die met de eerste twee games erg goed ontvangen werd. Eerder hadden we al een preview voor de nieuwste telg, Octopath Traveler 0, waarin we wat twijfels hadden. Niet alleen omdat de basis een mobiele titel was, maar ook omdat we bang waren dat de game te veel content ging bevatten. Helaas is die verwachting deels uitgekomen.
Ik heb zeker plezier met de game, maar het haalt bij lange na niet het niveau van zijn voorgangers. Octopath Traveler 0 heeft op papier veel goede kwaliteiten, maar komt er uiteindelijk slechter uit de verf. Zo is er enorm veel content, maar is de uitwerking is helaas minder boeiend over de breedte van het spel.
Eén protagonist zorgt voor een sterker verhaal
Traditioneel krijg je in Octopath Traveler acht verschillende verhaallijnen. Nu kan je dat verwachten met een naam waar “Octopath” in staat, maar met deze game stappen ze hier vanaf. De game volgt een enkel personage die een flinke groep aan teamgenotten om zich heen verzamelt. Dit personage kun je zelf beperkt aanpassen en zal het hele verhaal leiden. Dat zorgt er wel voor dat de verhaallijn wat geconcentreerder kan worden en het is zeker een sterk verhaal. Het jammere wel is dat de vele mogelijke teamgenoten niet echt goed uitgewerkt worden.
Grind, grind, grind away
Hoewel je geen verschillende personages hebt in dit spel is het spel als het ware opgedeeld in kleinere verhaallijnen. Je hebt verschillende grote vijanden die je moet verslaan, terwijl je je verwoestte thuisstad weer opbouwt. Wat hier opvalt, is dat de game je nogal laat grinden om verder te komen. Nu zijn er talloze side quests die je kunt volgen, hier kom ik later op terug, maar toch zul je veel moeite moeten doen om verder te komen.
De game heeft namelijk flinke sprongen in de niveaus van tegenstanders, maar de wereld om je heen scaled niet mee. Hierdoor is het trainen van je personages een flink gedoe. Het is zonde dat een nieuwe game als dit geen fatsoenlijke opties heeft om sneller te trainen. Zeker met de lading content die het al heeft, is het artificieel verlengen absoluut niet nodig.
Ongeïnspireerde side quests en wereld om tijd te vullen
De grote verhaallijnen zijn dus erg goed door de focus op een enkel personage. De talloze side quests zijn helaas echt enorm saai. Toen de developers het hadden over de hoeveelheid content was ik hier al bang voor. Helaas heb ik gelijk gekregen. De meeste side quests zijn namelijk carbon copies van elkaar. Je moet met wat mensen praten, een gevechtje en klaar ben je. Er is weinig nodig om de quests te halen en voelt echt als opvulmateriaal. Zeker aangezien het ook nog eens weinig toevoegt aan de world building.
Exploratie hoef je hier bovendien ook niet echt te verwachten. Waar je in Dragon Quest en Bravely Default nog wel eens een geheim kunt ontdekken is dat hier niet het geval. Je hebt hier weinig nut om de wereld te verkennen. Zeker wanneer je je dorp weer redelijk hebt opgebouwd. Het enige wat je kunt doen namelijk is items verzamelen die je nodig hebt, maar die kun je veelal ook uit je dorp krijgen.
Veel systemen voelen aan als bezigheidstherapie, alsof de game je constante en langdurige aandacht nodig heeft om te overleven. Iets wat waarschijnlijk komt door de basis als mobiele game. Zo heb ik hier al een aantal voorbeelden van genoemd. Partyleden zijn daarnaast ook een vooraf bepaalde class. Je kunt deze dus niet aanpassen. Voor bepaalde classes zul je dus specifieke mensen moeten toevoegen aan je team.
Sterke gevechten met veel diepgang
De combat is echter geweldig uitgewerkt. Het uitgebreide skill-systeem werkt verrassend goed. Omdat je slechts één hoofdpersonage hebt, ligt de nadruk op je partyopbouw. Met dertig mogelijke personages én een flexibel skill-systeem kun je unieke builds maken. Skills zijn als het ware een soort manier om een eerder genoemd probleem wat te verzachten. Je kunt skills die normaal bij een class hoorde nu aan iedereen aanleren.
Ook strategisch in een gevecht zit het goed in elkaar. Zoals in de preview al genoemd is, heb je acht personages in je team en dat is verdeeld over een frontlijn en een achterlijn. De voorste vier gebruik je met je aanvallen en de achterste vier kunnen zichzelf rustig herstellen. Je kunt constant wisselen. Dus net wat je nodig hebt kan naar voren gehaald worden. Dit is ook sowieso slim, want sommige vijanden kunnen de achterlijn gewoon raken met aanvallen. Doordat je een grote hoeveelheid personages hebt, kun je hier erg goed mee mixen en experimenteren.
Je eigen dorp bouwen is diepgaand, maar niet te diepgaand
Een van de sterkste onderdelen is het herstellen van je verwoeste geboortedorp. Het is geen diepe ervaring, verwacht dus geen Civilization praktijken, maar wel een goed onderdeel wat eigenlijk de kern van het hele spel is. Alles wat jij als hoofdpersonage doet, is om dit dorp te herstellen. Je kiest zelf hoe je het dorp inricht, en naarmate het groter wordt, ontgrendel je nieuwe faciliteiten. NPC’s kun je uitnodigen om te komen wonen; jij bouwt hun huizen, zij leveren periodiek materialen of andere bonussen aan.
Het is wel een stuk dieper dan bijvoorbeeld Norende uit Bravely Default, maar ook een stuk leuker. Je haalt meer nut uit de mechanic en de investering van tijd voelt dan ook zeker niet als verspilde moeite zoals bij de side quests het geval is.
Gemengde gevoelens
Octopath Traveler 0 laat me achter met een beetje teleurstelling. Ja, de game is ontstaan uit een mobiele game en Square Enix heeft zichtbaar moeite gedaan om het merendeel van die systemen te schrappen en de game te verbeteren voor consoles. Maar toch is er te veel wat niet goed uitpakt. Zeker voor deze IP is het erg jammer en had ik meer verwacht.
